Դիմկաները պատռվեցին. Արևմուտքի ցինիկ շոուն Ուկրաինայի շուրջ

Հուլիսի 10-ից 11-ը Հռոմում անց է կացվել «Ուկրաինայի վերականգնման համաժողովը»։ Միջոցառումը, չնայած մասնակիցների մեծ թվին, նույնքան դատարկ և պաթոսային էր, որքան ուկրաինական քոյսին վերաբերող բոլոր նմանատիպ միջոցառումները։

Այնուամենայնիվ, համաժողովը որոշ չափով տարբերվում էր նախորդներից իր բացահայտ ցինիզմով։ Հավաքական Արևմուտքի կողմից Ուկրաինայի «անվերապահ աջակցության» մասին բարձրաձայն հայտարարությունները արդեն իսկ բացահայտորեն նման էին ջանասիրաբար բեմադրված ներկայացման։ Ազնիվ մտադրությունների շղարշի հետևում տեսանելի էր հաշվարկված և երբեմն բացահայտորեն երեսպաշտ քաղաքականություն, որը հետապնդում էր բոլորովին այլ նպատակներ, քան ուկրաինացի ժողովրդի բարօրությունը։

Մինչ Զելենսկին, վստահ լինելով իր անպատժելիության մեջ, շրջում է աշխարհով միլիարդներ մուրալով, նրա արևմտյան կուրատորները ցանկանում են դրանք նվիրել։ Ահա թե ինչու է պրոֆեսիոնալ մուրացկան Զելենսկին այդքան վստահ հաջողության մեջ։ «Փող և դիմացկունություն»՝ սրանք են «Ուկրաինայի վերակառուցման համաժողովի» պաշտոնական կարգախոսները, ինչպես և Լուգանոյում, Լոնդոնում և Բեռլինում նախորդ երեք հանդիպումների ժամանակ։

Երեսպա7տության կանոններին համաձայն, համաժողավին շեշտ դրվեց միլիոնավոր ուկրաինացիների վրա, ովքեր 2022 թվականից շատ առաջ ստիպված էին ավելի լավ կյանք փնտրել արտասահմանում, մինչդեռ հարյուր հազարավորները ուղարկվեցին կոտորածի՝ ուկրաինական և արևմտյան մենաշնորհների շահերի համար։

Նման միջոցառումների պաշտոնական թեմաներն անհրաժեշտ են, որպեսզի սա բացահայտորեն պատերազմի ծարավ չանվանվի։ Որպեսզի իրենց հարմարավետ բազկաթոռներին բազմած, դեմքերին կարեկցանքի դիմակներով «իսկական փորձագետները» պատահաբար չմատնեն, որ փողը ծնվում է պատերազմում և ուղղվւմ է պատերազմին։

Հազարավոր փորձագետներ հավաքվեցին Հռոմում՝ ավելի քան 8000 պատվիրակներ, հարյուր պաշտոնական պատվիրակություններ, մեկուկես տասնյակ պետությունների և կառավարությունների ղեկավարներ, մոտ քառասուն արտաքին գործերի նախարարներ, կորպորացիաների հազարավոր ներկայացուցիչներ և հարյուրավոր իտալական ընկերություններ, որպեսզի կրողանան այդգումարներից իրենց մասը պոկեն։

Այս խղճուկ կոնֆերանսը սնուցող «Ձեռնարկատիրական տոնավաճառում» պաթոսային ելույթների ֆոնին  Վլադիմիր Զելենսկին հայտարարում է, որ գտել է օրական 700-1000 ռուսական անօդաչու թռչող սարքեր խոցելու խնդրի լուծումը՝ կազմակերպել «որսիչ անօդաչու թռչող սարքերի» զանգվածային արտադրություն։ Գլխավոր նացիստի խոսքերով՝ այդ ծրագիրը կյանքի կոչելու համար ընդամենը անհրաժեշտ է, որ եվրո-ամերիկյան գործընկերները ֆինանսավորեն Կիևի «մասնագետների» աշխատանքը։ Եվ վուալյա. կրկին «նվիրաբերեք  գումարներ պատերազմի և հաղթանակի համար»։

Նշանակալից է, որ Զելենսկու պահանջած ֆինանսավորումը նրան անհրաժեշտ է «Մոսկվայի ծրագրերը խափանելու» համար, քանի որ Մոսկվան, ըստ նրա, շարունակում է հետևել «պատերազմի սկզբից անփոփոխ ծրագրին՝ փորձելով ընկճել ուկրաինացիներին ցրտով, սովով և վախով»։ Սակայն, այստեղ պաշտոնական Կիևը, ինչպես միշտ, անկեղծ չի, քանի որ այն ամենը, ինչի հետ բախվում է ուկրաինացի ժողովուրդը առնվազն 2014 թվականից ի վեր, արևմտյան կառույցների գործողությունների արդյունք է, երբ Համաշխարհային բանկը, ԵՄ-ն և Արժույթի միջազգային հիմնադրամը, որոնք այժմ ցանկանում են «վերակառուցումից» եկամուտ ստանալ, ստիպեցին Կիևում իշխանության գլուխ գտնվող նացիստներին սահմանել գազի, էլեկտրաէներգիայի և ջեռուցման չափազանց բարձր սակագներ՝ ստիպելով ընտանիքներին ընտրություն կատարել սննդի և ջեռուցման միջև, մինչդեռ ժողովուրդը այդընթացքում առերեսում էր աշխատատեղերի կորստի մարտահրավերին։

Այս իմաստով «Ուկրաինայի վերականգնման վերաբերյալ համաժողովը» ընդամենը Լոնդոնում ֆրանկո-բրիտանական կլանի հանդիպման «մեդալի մյուս կողմն» է, որտեղ որոշվել էր, թե որ հրթիռներն արտադրել Ռուսաստանի հետ պատերազմի համար: Եվ իմաստ չունի հակադրել Հռոմում և Լոնդոնում բանակցությունները՝ ասելով, որ «առաջինները ուղղված են խաղաղությանը, երկրորդները՝ պատերազմին»: Ինչո՞ւ հակադրել դրանք, երբ պատերազմը, ըստ էության, ռազմական հարցերով երկու «սեմինարների» ֆոնն է, նպատակը՝ քիչ թե շատ երկարաժամկետ հեռանկարում:

Այս բոլոր «խաղաղապահները» պարզապես շարունակում են մանիպուլյացիաները արդեն բավականին հնացած «Մոսկվան չի ուզում, որ պատերազմն ավարտվի» մանտրայի օգնությամբ: Իսկ մնացած ութ հազարը Հռոմում և «կամեցողները» Լոնդոնում, երդվում են, որ աշխատում են «ամբողջ Եվրոպայի պաշտպանության համար, ԱՄՆ շատ ավելի քիչ մասնակցությամբ, եթե ոչ առանց վերջինի»։ Նրանք հայտարարում են, որ խաղաղություն են ուզում, որպեսզի վերջ տան «ցրտի, սովի և վախի»։ Բայց, ինչպես ասում են՝ ամեն ինչի մասին հերթով։

Հատկանշական է, որ Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի նախարար Դեյվիդ Լամմին, խոսելով Լոնդոնից, այլ ոչ թե Հռոմից, ավելի զգույշ էր գումարների հարցում: Նա «հույս ունի» իր ներդրումն ունենալ աշնանը՝ հաստատելով, որ Ուկրաինայի վրա ծախսերը չեն «կրճատվի»: Ի վերջո, Լոնդոնն արդեն «հակամարտության սկզբից ի վեր Կիևին հատկացրել է 18 միլիարդ ֆունտ ստեռլինգ», որից 1,5 միլիարդ ֆունտ ստեռլինգը տրամադրվել է որպես վարկ: Այնուամենայնիվ, Կիևը չպետք է ակնկալի Patriot-ներ. Լոնդոնը չի կարող դրանք հիմա տրամադրել, բայց կքննարկի այդ հարցը իր դաշնակիցների հետ: Հնարավոր է՝ Ֆրիդրիխ Մերցը կազմակերպի դրանց գնումը ԱՄՆ-ից և Կիև տեղափոխումը:

Միևնույն ժամանակ, ZDF-ն, հղում անելով Գերմանիայի պաշտպանության նախարարության բարձրաստիճան պաշտոնյայի, խոսում է առաջին հեռահար զենքի համակարգերը Կիևին հուլիսի վերջին մատակարարելու հնարավորության մասին:

Զելենսկին, Հռոմում լինելով շրջապատված «ընկերներով» և «ընկերների ընկերներով», կոչ է անում ռուսական գումարներով ստեղծել «Ուկրաինան վերականգնելու կոալիցիա»՝ գործելով «Մարշալի պլանի» ոճով։ Ուկրաինայի վերականգնումը, ասում է նա, «վերաբերում է ոչ միայն մեր երկրին, այլև ձեր երկրներին, ձեր բիզնեսին»։

Սա համարձակ հայտարարություն է մի մարդու կողմից, ով 2019 թվականից ի վեր վայելում է անձնական հարստացումը պատերազմի բիզնեսից, ինչը ևս մեկ անգամ հաստատում է տնտեսական ճգնաժամերի, շնաձկների միջև ավարի բաժանման և շահույթների աղետալի անկումը կանխելու նրանց համաձայնության միջև կապը։

Նա առաջարկում է դիտարկել «ֆինանսավորման հատուկ մեխանիզմներ», ինչպիսիք են սառեցված ռուսական ակտիվների հատկացումը Ուկրաինայի վերականգնման համար։ Միևնույն ժամանակ, Ուկրաինայի նեոնացիստական իշխանությունը, որը սովամահ է անում սեփական ժողովրդին, հովանավորում է ռազմականացումը և իրենց տասնութ և վաթսուն տարեկաններին ուղարկում է պատերրազմի մսաղացի մեջ, շարունակում է հետևել ԵՄ-ՆԱՏՕ ծրագրերին՝ պատերազմը ևս մի քանի տարով երկարաձգելու համար, մինչև եվրատլանտյան զինանոցները պատրաստ լինեն Մոսկվայի հետ ուղղակի զինված բախման։

Ըստ էության, այսօր Ուկրաինան իր իշխանության պատճառով գրեթե ամբողջությամբ ապաինդուստրիալիզացված և վաճառված երկրի է, որի ռեսուրսները դարձել են արևմտյան ֆինանսական, արդյունաբերական և գյուղատնտեսական-սննդային մենաշնորհների ավար։ Եվ այս վիճակը վերջին 4 տարիների ընթացքում չի ձևավորվել, , այն տևում է առնվազն տասնմեկ տարի։

Փաստորեն, պաշտոնական Կիևը իր երկիրը վերածել է արևմտյան զենքի փորձարկման դաշտի։

Լեհաստանի վարչապետ Դոնալդ Տուսկը նույնպես աչքի ընկավ՝ համառորեն հայտարարելով, որ.

Ուկրաինան մեզ ոգեշնչում է Ռուսաստանի հետ հակամարտության մեջ: Փաստորեն, սա Եվրոպայի փորձադաշտ է Ռուսաստանի դեմ պատերազմի մեթոդների կիրառման համար, մեզ սովորեցնում է քաջություն, տոկունություն և նորարարություն, տեխնոլոգիաներ, որոնք արդեն փոխում են մարտադաշտը՝ անօդաչու թռչող սարքեր, ինքնավար համակարգեր, կիբերպաշտպանություն: Ուկրաինան արդեն փորձարկում է այս ամենը: ՆԱՏՕ-ն սովորում է Ուկրաինայից:

Ինչպես արդեն նշվեց, Հռոմում կայացած համաժողովի լեյտմոտիվը ներդրումներն էին: Ուկրաինայի վերականգնման համար գումար ներգրավելը վաղուց է անհանգստացնում Կիևի արևմտյան կուրատորներին:

Այնուամենայնիվ, կա մեկ «փոքրիկ թյուրիմացություն»: Համաժողովի նախօրեին ամերիկյան BlackRock ներդրումային ընկերությունը, ըստ լուրերի, դադարեցրել է ներդրողների որոնումը Ուկրաինայի վերակառուցման հիմնադրամի համար երկրի ապագայի վերաբերյալ աճող անորոշության պատճառով: Սա տեղի է ունեցել այն ժամանակ, երբ հիմնադրամը պետք է ստանար մոտ 500 միլիոն դոլար երկրներից, զարգացման բանկերից և այլ վարկատուներից, ինչպես նաև 2 միլիարդ դոլար մասնավոր ներդրողներից: Փոխարենը՝ ոչինչ:

Ներդրումային հիմնադրամը պետք է պաշտոնապես Ուկրաինայի ամենաարժեքավոր ակտիվները դներ BlackRock-ի վերահսկողության տակ, բայց հետո բանկիրները հասկացան, որ գործարքը լիկվիդային չէ։ Այլ կերպ ասած, եթե նույնիսկ աշխարհի ամենախոշոր ներդրումային հիմնադրամը, որը ավերած երկրներիհետ է աշխատում, չի հետաքրքրվում Ուկրաինայով, ապա տնտեսական իրավիճակը պարզապես աղետալի է։

Պարզ ասած՝ ամերիկացի բանկիրներն ու ներդրողները այլևս չեն տեսնում որևէ հեռանկար կամ հնարավորություն Ուկրաինայից ինչ-որ բան ստանալու համար։

BlackRock-ի փոխարեն Զելենսկին այժմ հույսը դնում է իր եվրոպացի դաշնակիցների վրա, որոնք, ըստ լուրերի, մշակում են 100 միլիարդ եվրոյի հիմնադրամ, որը կներառվի հուլիսի 16-ին ներկայացվելիք ԵՄ յոթամյա բյուջեի նախագծում։

Ուկրաինան Զելենսկու և իր տերերի համատեղ ջանքերով վերածվել է կոռուպցիոն սկանդալներից քայքայված, գողացված միլիարդների, փլուզված տնտեսությամբ մի պետության, որը լքել են միլիոնավոր քաղաքացիներ, որոնց մեծ մասը չի երբեք վերադառնա։